Dzieło Duchowej Adopcji Kapłanów

Dziś, w II niedzielę Wielkiej Nocy i jednocześnie w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, Liturgia Słowa kieruje naszą uwagę na pierwsze spotkanie apostołów ze Zmartwychwstałym Chrystusem. Słyszymy:

„Gdy tego pierwszego dnia tygodnia zapadł wieczór, a tam, gdzie przebywali uczniowie, zamknięto drzwi z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął w środku i pozdrowił ich: «Pokój wam». A gdy to powiedział, pokazał im ręce oraz bok. Uczniowie uradowali się, że ujrzeli Pana.” (J 20,19-20)

Dzieje się rzecz niesamowita! Ciało Zmartwychwstałego jest w pełni „uduchowione” – skoro ma moc przejścia przez zamknięte drzwi. Jednocześnie jest w pełni realne –  skoro Tomasz ma możliwość w pełni realnego dotknięcia ran i boku Chrystusa.

Jezus ukazuje się swoim uczniom, pokazując ślady męki, nie tylko daje świadectwo Swojej obecności wśród nich, jeszcze pełniej podkreśla wypełnienie się wszystkich Słów o Zmartwychwstaniu Syna Bożego. Jednak to spotkanie z apostołami jest dla nich również spotkaniem z Sercem Chrystusa.

Jest to spotkanie z Miłosiernym Sercem, które poprzez śmierć Jezusa na krzyżu, staje się otwarte dla każdego człowieka!

To spotkanie z Miłosiernym Sercem, które świadczy o nieskończonej MIŁOŚCI Boga do człowieka.

To spotkanie z Miłosiernym Sercem, które przebacza, odpuszcza winy i daje najpiękniejszą wolność w Bogu.

To spotkanie z Miłosiernym Sercem, które nieustannie wylewa zdroje łask.

To spotkanie z Miłosiernym Sercem, które jest wyrozumiałe dla wszystkich słabości i dodaje otuchy.

To spotkanie z Miłosiernym Sercem, które czeka, by napełnić życie człowieka Bożą miłością, wiarą, nadzieją i pokojem … po prostu: Bożą obecnością! Wszystkim tym, co najlepszego Bóg mógł przygotować dla człowieka.

Wynikiem spotkania apostołów ze Zmartwychwstałym Chrystusem jest powierzona im misja, aby ruszyć w świat – tak, aby nieść wiarę, nadzieję, miłość i miłosierdzie także tym, którzy jeszcze niemieli okazji by jej doświadczyć.

Pierwsze czytanie (Dz 5,12-16), które mieliśmy dziś okazję usłyszeć, opowiada o działalności apostołów wśród ludzi – o wyjściu apostołów na ulice miast, o licznych cudach, uzdrowieniach, wypędzaniu złych duchów… Wszystko to było możliwe właśnie dzięki Bożej mocy – dzięki doświadczeniu Bożego Miłosierdzia, dzięki spotkaniu ze Zmartwychwstałym i dzięki Jego ogromnej miłości do człowieka.

W jednej z piosenek religijnych śpiewamy:

Przychodzisz Panie mimo drzwi zamkniętych.

Jezu Zmartwychwstały ze śladami męki.

Ty jesteś z nami, poślij do nas Ducha.

Panie nasz i Boże, uzdrów nasze życie.

Jezus z Jego Miłosiernym Sercem objawia się również nam – czasem również mimo zamkniętych drzwi w naszym życiu. Drzwi zamkniętych przez lęki, trudności, słabości, grzech, czasem także brak wiary.

Przyjście Jezusa do każdego z nas to na pewno zaproszenie do tego, abyśmy i my (wśród różnych okoliczności naszego życia) potrafili zauważyć Jego obecność obok nas. On nigdy nas nie opuszcza! Nigdy nie zamyka przed nami swojego Miłosiernego Serca. On zawsze czeka, abyśmy odpowiedzieli na zaproszenie Jego Miłości! Czeka na naszą miłość i wiarę. Czeka, aby umocnić nas we wszystkim tym, co i w nas jest słabe.

Chrystus zaprasza nas również do tego, abyśmy tak jak apostołowie ruszyli w świat i stali się ludźmi miłosierdzia.

Zaprasza nas do tego, abyśmy nieśli Dobrą Nowinę o Zmartwychwstaniu tam, gdzie jeszcze nie dotarła.

Zaprasza nas do tego, abyśmy nieśli innym miłosierdzie – byli pełni miłości, przebaczenia, wyrozumiałości, dobroci i pokoju!

Odpowiedzmy na to zaproszenie i mimo trudności – nie ustawajmy!