Dzieło Duchowej Adopcji Kapłanów

Każdy z nas może zadać sobie pytanie, zwłaszcza w tym okresie, który przygotowuje nas do Bożego Narodzenia: a ja na co czekam?

Na co, w tym okresie swego życia, czeka moje serce? A nawet możemy zapytać: na co czekamy razem? Co łączy nasze dążenia, co czyni je wspólnymi? Czy w ogóle moje oczekiwanie ma coś wspólnego z innymi ludźmi?

Tęsknisz za Jezusem? Czy naprawdę tęsknisz za Jego przyjściem? Oczywiście Jezus jest wciąż obecny w sakramentach, podczas modlitwy czy adoracji. Ale czy wierzysz w to, że On może narodzić się w Tobie na nowo?

Zapraszam Cię do tego, by spojrzeć na Adwent, jako na moment, w którym maksymalnie wykorzystamy podarowany nam czas. Ten, dzień dzisiejszy, jest bardzo ważny. Spędź go jak najlepiej. Tak wiele razy „zabijamy czas” rzeczami, które w efekcie sprawiają, że czujemy, że życie przepływa nam pomiędzy palcami. Daj dzisiaj z siebie wszystko. Jeden dzień po dniu, przybliżaj się do Boga. W wolnej chwili się módl, pomyśl o Bogu. Staraj się zachować spokój w swym wnętrzu i radość na twarzy.

Waga każdego dnia jest niezmierzona i często przez nas ignorowana. Dopiero od niedawna uczę się mocno, intensywnie, ze skupieniem przeżywać każdą chwilę – i nadal się uczę, bo czasem zapominam się w ferworze zadań i obowiązków. Ostatnio tym bardziej, gdyż zaledwie tydzień temu zaadoptowałam pieska ze schroniska. Mam już jednego, który jest ze mną od początku, a ten został przygarnięty, by obdarzyć jakieś biedactwo miłością i opieką. Tobi – mój piesek – jest bardzo chory. Pośród wielu jego dolegliwości, walczymy szczególnie z jedną – ślepotą. Jest za późno, by jego wzrok uratować, ale zaczęłam walkę o to, by stan ten odwlec i choć na chwilę zatrzymać. Uczę go komend, tras, zabieram na spacery, a gdy zrobi się cieplej, pokażę troszkę nowych miejsc. Jeszcze jest czas. Może rok, najwyżej dwa. Ale już teraz się na to przygotowujemy. Czas jest ograniczony, więc musimy bardzo się starać i niczego nie zaniedbać.

Jeśli więc tak bardzo staram się wycisnąć z każdego dnia jak najwięcej dobra dla pieska, to o ile wyżej powinnam postawić dobro własnego serca, umysłu i duszy? Traktujmy czas serio. Podchodźmy do niego mądrze i z rozwagą. To niesamowicie cenny dar, którego na szczęście nie możemy zmarnować na zapas. Każdego dnia przygotowuj się na przyjście Boga – nie tylko w Adwencie, ale do Twojego serca codziennie.

Nie marnuj czasu. Nie mów, że go nie masz. Każdy z nas ma go wystarczająco wiele. Niech ten Adwent uświadomi nam, jak to, jak spędzamy CZAS, ma znaczenie. Czy z każdą podjętą decyzją kształtuję się w kierunku dobra? Czy moje zachowania, moje małe i duże wybory – budują mnie?

Dobre życie, dobre decyzje, dobra wiara – całe dobro, jest już tu, w zasięgu Twojej ręki. To nie jest kwestia żadnej przyszłości. To kwestia dnia dzisiejszego, teraźniejszości. Na co więc czekasz? Czego się spodziewasz? A jeśli nie masz żadnego planu, ani oczekiwań, to… co dalej? Czas ustalania priorytetów, czas spojrzenia na to co i jak robimy – jest właśnie teraz.